Z szybką wizytą na finale The Ocean Race

14. edycja słynnych załogowych regat dookoła świata The Ocean Race za nami! Po blisko sześciu miesiącach od startu w połowie stycznia br. w hiszpańskim Alicante i przepłynięciu 32 000 Mm uczestnicy dotarli do Genui, która na dziewięć dni, od 24 czerwca do 2 lipca 2023 r. stała światowym centrum żeglarstwa i jako pierwsze w 50-letniej historii wyścigu włoskie miasto czyniła honory gospodarza finału tej legendarnej imprezy.

Tekst i zdjęcia: Patryk Kazanecki

Z tej okazji na terenach znanych nam z corocznych wrześniowych targów Salone Nautico di Genova utworzono Ocean Live Park, czyli wioskę goszczącą finał The Ocean Race. Mieliśmy sposobność odwiedzić ją we wtorek 26 czerwca 2023 r. rano, dzień po tym gdy tworzyła się historia polskiego żeglarstwa, kiedy to płynący pod biało-czerwoną banderą WindWhisper Racing Team bezapelacyjnie zwyciężył w klasie VO65. Więcej informacji o tym pięknym sukcesie przeczytacie tutaj: https://nowezagle.pl/historyczna-chwila-polskiego-zeglarstwa-jacht-windwhisper-wygrywa-the-ocean-race/

WindWhisper Racing Team tak zdeklasował konkurencję, że był jedynym jachtem biorącym udział w tegorocznej rywalizacji, który mieliśmy okazję zobaczyć na żywo. Pozostałe jednostki zarówno z „naszej” klasy VO65, składającej się z trzech etapów, jak i z klasy IMOCA liczącej siedem etapów (w której finalnie zwyciężył 11th. Hour Racing Team z USA), nie dotarły jeszcze wówczas do mety i wciąż pozostawały na trasie wyścigu.

W wiosce codziennie można było liczyć na mnóstwo wydarzeń i atrakcji towarzyszących. My wprawdzie mogliśmy pozwolić sobie na spędzenie tam zaledwie niecałych dwóch godzin, ale w tym czasie szczególnie zaciekawiła nas sekcja legend, w której mieliśmy okazję poczuć niesamowitą historię regat The Ocean Race i na wodzie podziwiać jednostki biorące w nich udział w przeszłości. Znalazły się wśród nich: Tauranga (1. edycja w latach 1973-74), B&B Italia (2. edycja, 1977-78), Rolly Go (3. edycja, 1981-82), New Zealand Endeavour (6. edycja, 1993-94), Ericsson 1 (9. Edycja, 2005-06), a także Telefonica Blue oraz Kosatka (oba 10. edycja 2008-09). Z olbrzymim zainteresowaniem zwiedziliśmy także barkentynę Palinuro, będącą drugim po najsłynniejszej fregacie Amerigo Vespucci żaglowcem szkolnym włoskiej marynarki wojennej i poznaliśmy jej zawiłą historię, jak to z kupionego na rynku wtórnym w 1950 r. we Francji rybackiego żaglowca stała się tym czym jest do dzisiaj.

Z Genui udaliśmy się na wschód wzdłuż wybrzeża Morza Liguryjskiego do oddalonej o około 100 km miejscowości La Spezia, stanowiącej zagłębie produkcyjne legendarnych włoskich stoczni tworzących superjachty, spośród których odwiedziliśmy Sanlorenzo, Baglietto oraz Riva należącą do grupy Ferretti. Wszystkie z nich położone są przy jednej ulicy Viale S. Bartolomeo w sąsiedztwie wielu innych zakładów.

Z uwagi na ograniczenia nakładane przez część stoczni nie możemy pokazać Wam zdjęć z ich wnętrza, jednak to co zaskoczyło nas na miejscu poruszając się po zakładach, to czystość i porządek jakie panują na produkcji superjachtów liczących od kilkudziesięciu, do ponad stu kilkudziesięciu stóp. Perfekcyjny ład, brak jakichkolwiek niepotrzebnych rzeczy, organizacja, to nie zawsze jest standard w tym biznesie.

Nie da się ukryć, że nieuniknionym jest zastąpienie paliw kopalnych bardziej ekologicznymi rozwiązaniami. Poza bieżącą produkcją czy rozszerzaniem gamy modelowej, jest to obecnie chyba kluczowe wyzwanie dla branży jachtów motorowych nie tylko dlatego, że jest taka moda, ale pojawia się także coraz więcej akwenów na których nie można już wykorzystywać jednostek napędzanych klasycznymi paliwami. Zauważyliśmy to w szczególności podczas wizyty w Sanlorenzo oraz Baglietto, które otwarcie chwalą się swoimi pracami na zastosowaniem u nich alternatywy dla paliw kopalnych, którą ma stać się wodór. Premier pierwszych tak napędzanych jednostek możemy spodziewać się już w przyszłym roku.