The Ocean Race 2022/23.

„Holcim-PRB” Kevina Escoffier ponownie najszybszy w stawce jachtów IMOCA
Zakończył się drugi etap załogowych regat dookoła świata The Ocean Race. Trasę długości ok. 4900 mil (ok. 6300 mil rzeczywistych) z Cabo Verde do Kapsztadu najszybciej pokonał, zwycięzca pierwszego etapu, „Holcim-PRB” dowodzony przez Kevina Escoffier.

Tekst: Waldemar Heflich
Zdjęcia: materiały prasowe TOR

Tylko 16 minut i 45 sekund później na metę dopłynął „Biotherm” Paula Melihata, a 8 minut po nim na trzecim miejscu był amerykański „11th Hour Racing Team” Charlie Enrighta. Ze stratą 2 godzin i 6 minut na czwartym miejscu finiszował „Team Maliza”, którym na tym etapie dowodził Will Harris w zastępstwie Borisa Hermmana. Najstarszy jacht w stawce „GUYOT environnement-Team Europe” skipper Robert Stanjek, dopłynął do mety na piątym miejscu ze stratą 3 godzin i 46 minut do zwycięzcy…

Na etapie prowadzącym przez bardzo trudny rejon Doldrumów prawie każda z załóg była na prowadzeniu w stawce. Wszyscy natrafili na trudności w znalezieniu jak najlepszego i najkrótszego przejścia przez ten obszar słabych i zmiennych wiatrów. Po dopłynięciu na wody Południowego Atlantyku, okrążeniu od zachodu Wyżu Świętej Heleny i wzięciu kursy na wschód do Kapsztadu, rozpoczęła się bardzo szybka żegluga z wiatrem, wprost idealna dla jachtów klasy IMOCA. Przez ostatnich kilka dni byliśmy świadkami niezwykle zaciętego pojedynku. Odległości między jachtami były niewielkie i wszystko wskazywało na to, że na mecie będę minutowe różnice. Oto kolejność na mecie w Kapsztadzie i składy poszczególnych załóg:

1. Team Holcim-PRB (SUI) – 17 dni 19 godzin 00 minut 09 sekund

Kevin Escoffier (FRA) – skipper
Sam Goodchild (GBR)
Tom Laperche (FRA)
Susann Beucke (GER)
Georgia Schofield (NZL) – OBR

• Biotherm (FRA) – 17 dni 19 godzin 16 minut 54 sekundy

Paul Meilhat (FRA) – skipper
Anthony Marchand (FRA)
Amélie Grassi (FRA)
Damien Seguin (FRA)
Anne Beugé (FRA) – OBR

• 11th Hour Racing Team (USA) – 17 dni 19 godzin 25 minut 40 sekund

Charlie Enright (USA) – skipper
Simon Fisher (GBR)
Jack Bouttell (AUS/GBR)
Justine Mettraux (SUI)
Amory Ross (USA) – OBR

• Team Malizia (GER) – 17 dni 21 godzin 06 minut 49 sekund

Will Harris (GBR) – skipper
Yann Elies (FRA)
Rosalin Kuiper (NED)
Nicolas Lunven (FRA)
Antoine Auriol (FRA) – OBR

• GUYOT environnement-Team Europe (FRA/GER) – 17 dni 22 godziny 46 minut 27 sekund

Robert Stanjek (GER) – skipper
Sebastien Simon (FRA)
Anne-Claire le Berre (FRA)
Phillip Kasüske (GER)
Charles Drapeau (FRA) – OBR

Przez pierwsze trzy dni wyścigu liderem był „Biotherm” Paula Melihata. Po czterech dniach, jeszcze przed przejściem Równika, liderem został “GUYOT environement Team Europa” skipper Robert Stanjek (GER), który wyprzedzał “Biotherm” Paul Melihat (FRA) o 13 mil, Holcim-PRB Kevin Escoffier (FRA) o 17 mil, 11th Hour Racing Team Charlie Enright (USA) o 28 mil i Team Maliza Will Harris (GBR) o 84 mile. Ta sytuacja zmieniała się co kilka godzin, ponieważ jachty żeglowały w Doldrumach. A jak twierdzą doświadczeni żeglarze, tu trzeba dobrze gospodarować emocjami, bo raz prowadzi się stawkę, a za kilka godzin można mieć do lidera wiele mil straty. Wszystko przez zmienne wiatry, bezwietrzne dziury i spadające jak grom z jasnego nieba silne, porywiste szkwały…

Przed startem do drugiego etapu cztery z pięciu teamów dokonały zmian załogi. Tylko „Biotherm” Paula Meilhata jako jedyny rozpoczął w tym samym składzie. „Myślę, że to ważne, abyśmy mieli tę samą załogę, ponieważ mamy tak wiele rzeczy do nauczenia się” – powiedział Meilhat. „Jeśli zmienimy minimum ustawień, łatwiej będzie dostrzec skutki i uczyć się”. Przez kilka dni w wyścigu prowadził „Biotherm”, który skutecznie halsuje na południowy zachód w kierunku równika. Pomiędzy zmianami żagli i zwrotami warunki żeglugi nie są takie proste, ale Melihat i jego załoga długo utrzymywali się na pierwszym miejscu. Skipera Paula Melihata wspiera niezwykle doświadczony sternik Damien Seguin, który ma na swoim koncie bardzo udany start w ostatnim wyścigu Vendee Globe, gdzie zajął siódme miejsce. To także trzykrotny złoty medalista olimpijski żeglarzy niepełnosprawnych. Popłynął z Paulem w rejs dookoła świata wykorzystując czas, gdy w stoczni powstaje jego jacht „Groupe APICIL 2”na regaty VG w 2024 roku. Jacht Paula Meilhata „Biotherm” jest siostrzaną konstrukcją „Linked Out” Thomasa Ruyanta, także projektu Guillaume’a Verdiera z 2019 roku, a został zwodowany w sierpniu 2022 roku. Zwycięzca pierwszego etapu, Kevin Escoffier na „Holcim-PRB” – „Od jakiegoś czasu wiedzieliśmy, że jacht jest dość szybki lub przynajmniej konkurencyjny w stosunku do innych łodzi. Najważniejsze jest to, że jestem naprawdę zadowolony z załogi. Dla nas był to pierwszy wspólny rejs na morzu. Świetnie się bawiliśmy na pokładzie. Panował bardzo dobry nastrój i jednocześnie osiągnęliśmy dobry wynik. To oczywiście jeszcze nic nie znaczy. Jest jeszcze wiele do zrobienia i skupiamy się na następnym etapie.” Holcim żegluje teraz na trzecim miejscu z niewielką stratą do lidera.

Doldrumy to obszar po obu stronach Równika jest znany jako Inter Tropical Convergence Zone, pas zmiennej pogody, który może dawać bardzo słabe wiatry lub gwałtowne szkwały. Dokładny zasięg obszaru jest trudny do przewidzenia, ale może rozciągać się na tysiące mil kwadratowych. Na przełomie stycznia i lutego preferowanym przejściem Doldrumów jest brazylijska strona Atlantyku. Po dotarciu na półkulę południową załogi będą polować na pasaty, które pomogą im szybko płynąć wzdłuż południowoamerykańskiego wybrzeża przed skrętem w lewo w kierunku Kapsztadu. Bardziej zachodnie przejście Doldrumów może zająć więcej czasu, ale daje jachtom lepszy kąt żeglugi z wiatrem po drugiej stronie. Następnym systemem pogodowym, do którego będą dążyć nawigatorzy i skiperzy, jest wyż św. Heleny, który należy ominąć od zachodniej strony, aby znaleźć silniejszy wiatr i warunki do szybkiej żeglugi z wiatrem na Ocean Południowy.

Gdy jachty przekroczyły Równik i żeglowały wzdłuż wybrzeża Brazylii, liderem była francusko-niemiecka załoga „Guyot environnement – Team Europe” w składzie Robert Stanjek (GER) – skipper, Sébastien Simon (FRA), Anne-Claire Le Berre (FRA), Phillip Kasüske (GER) i Charles Drapeau (FRA) – OBR. W zespole jest także bardzo doświadczony żeglarz Benjamin Dutreux, który zajął 9 miejsce w ostatnim wyścigu Vendee Globe. On jednak nie żegluje w załodze na trasie drugiego etapu. Roberta Stanjka, mistrza świata i olimpijczyka w klasie Star (6m. Londyn 2012), wspiera oceanicznym doświadczeniem Sebastien Simon, który startował w Vendee Globe, ale po awarii jachtu musiał się wycofać z wyścigu. Prowadzenie tej załogi na trasie drugiego etapu TOR było małą niespodzianką. To najstarszy jacht w stawce, zbudowany w 2015 roku jako „Hugo Boss” dla Alexa Thomsona. I jako druga jednostka 11th Hour Racing Team – „Alaka’i” Justine Mettraux (SUI oraz Simon Fischer (GB) wycofała się z wyścigu Transat Jaques Vabre w 2021 roku. Robert Stanjek i Benjamin Dutreux przejęli ten jacht w 2022 roku i przygotowali do regat załogowych dookoła świata. To łódka sprawdzona, mająca za sobą rejs dookoła świata i kilka startów w regatach przez Atlantyk. W przeciwieństwie do jachtów rywali, które są najnowszymi konstrukcjami w klasie IMOCA…

Klasa IMOCA: jacht, projekt, skipper, data wodowania

• Guyot environnement – Team Europe (VPLP Verdier); Benjamin Dutreux (FRA)/Robert Stanjek (GER); 1 września 2015 r

• Team 11th Hour Racing (Guillaume Verdier); Charlie Enright (USA); 24 sierpnia 2021 r

• Holcim-PRB (Guillaume Verdier); Kevin Escoffier (FRA); 8 maja 2022 r

• Team Malizia (VPLP); Borys Herrmann (Niemcy); 19 lipca 2022 r

• Biotherm (Guillaume Verdier); Paul Meilhat (FRA); 31 sierpnia 2022 r

Drugi etap wyścigu z Cabo Verde do Kapsztadu, to była rywalizacja na otwartym oceanie w klasycznych warunkach żeglugi w pasacie. Dopiero w drugiej części etapu, załogi po raz pierwszy miały płynąć w silnym wietrze południowego Atlantyku. Trasa etapu prowadziła na południe od Cabo Verde, przez równik w pobliżu wybrzeży Brazylii, omijając system wysokiego ciśnienia Świętej Heleny, a następnie do Kapsztadu na południowym krańcu Republiki Południowej Afryki. Po opuszczeniu Cabo Verde załogi próbowały wybrać najszybszą trasę przez Równik. Oznacza to znalezienie jak najwęższej części pasma Doldrumów, czyli pasma słabych i niestabilnych wiatrów, które rozciągają się nad równikiem. Na przełomie stycznia i lutego preferowanym przejściem Doldrumów jest brazylijska strona Atlantyku. Po dotarciu na półkulę południową załogi będą szukać pasatów, które pomogą im szybko płynąć wzdłuż południowoamerykańskiego wybrzeża przed zmianą kursu w kierunku Kapsztadu. Jednak bezpośrednia droga do mety jest zablokowana przez utrzymujące się zjawisko pogodowe o słabym wietrze, znane jako system wysokiego ciśnienia Wyż Świętej Heleny. Ta amorficzna masa ciepłej pogody i lekkich wiatrów zmienia kształt do woli, a załogi będą musiały uważać na nią, przeciskając się między jej zachodnim krańcem, a lądem Ameryki Południowej.

Gdy jachty minęły Wyspę Gough na Południowym Atlantyku. Prowadzący stawkę “11th Hour Racing Team” – skipper Charlie Enright miał do mety 1250 mil. Na drugim miejscu ze stratą zaledwie 1,9 mili żeglował „Team Maliza” dowodzony przez Willa Harrisa, który zastępował Borisa Hermmana, leczącego poparzoną stopę z pierwszego etapu. Na trzecim miejscu był „Holcim-PRB” Kevina Escoffiera, który tracił do lidera 52 mile. Czwarty był „Biotherm” Paula Melihata ze stratą prawie 200 mil. Stawkę zamykał „GUYOT environnement – Team Europa” Roberta Stanjka, ale on miał do prowadzących jachtów 478 mil.  Wszystkie jachty żeglowały w silnym wietrze Południowego Atlantyku i jak przystało na jachty klasy IMOCA osiągały imponujące prędkości 20-23 węzły… Liderem wyścigu był wówczas amerykański 11th Hour Racing Team, uznawany przez wielu obserwatorów za głównego faworyta wyścigu TOR. Amerykanie żeglują w składzie: Charlie Enright (USA) skipper, dwukrotny uczestnik wyścigu Volvo Ocean Race szef teamu i jego założyciel. Simon Fisher (GBR), zwycięzca Volvo Ocean Race 2014–15 z Abu Dhabi Ocean Racing. Jack Bouttell (AUS/ GBR) zwycięzca VOR 2017-18 z załogą Dongfeng Race Team. Justine Mettraux (SUI), która także była członkiem załogi Dongfeng i doskonale popłynęła w wyścigu samotnych żeglarzy Route du Rhum 2022. Reporterem jest Amory ROSS (USA), dla którego jest to czwarty start w załogowych regatach dookoła świata. To zdecydowanie jedna z najbardziej doświadczonych załóg i za sprawą Charlie Enrighta, najdłużej przygotowującą się do startu w The Ocean Race.

W załogowych regatach dookoła świata oraz w wyścigach Vendee Globe odcinek na Południowym Atlantyku zawsze należał do najtrudniejszych i przynosił wiele ciekawych rozstrzygnięć. To na tych wodach Peter Blake i jego „Cermaco NZ” stracił maszt i pogrzebał szansę na wygranie wyścigu Whitbread. W tych rejonach podczas Volvo Ocean Race złamał masz jacht „Puma” klasy Volvo 70 Kena Reada i pod takielunkiem awaryjnym dotarł do Wyspy Tristan da Cunha, a potem z wielką stratą do Kapsztadu. Na Południowym Atlantyku zaczęła pękać konstrukcja IMOCI „Hugo Bossa”, na którym Alex Thomson miał żeglować po zwycięstwo w Vendee Globe. To właśnie na Południowym Atlantyku przełamał się na pół i zatonął jacht klasy IMOCA „PRB”, na którym płynął Kevin Escoffier w ostatniej edycji regat samotnych żeglarzy non-stop dookoła świata. Ten oceaniczny akwen słynie także z wielkiej ilości wodnych śmieci krążących z wiatrem i prądami dookoła świata. To tu w podwodne UFO uderzyła Sam Davis i z poważnie uszkodzonym jachtem “Initiatives-Coeur” (awaria mechanizmu uchylnego kila) musiała zawinąć do Kapsztadu. Podobną historię przeżył tu Sebastien Simon na “ARKEA PAPREC”, efektem był złamany foil i konieczność wycofania się z wyścigu. W historii rywalizacji o Jules Verne Trophy także jest wiele przykładów na to, że to właśnie na wodach Południowym Atlantyku dochodziło do poważnych awarii jachtów i w konsekwencji do rezygnacji z walki o najszybsze okrążenie świata pod żaglami.   

Skipper zwycięskiego jachtu Holcim-PRB – Kevin Escoffier, to wyjątkowo doświadczony zawodnik pochodzący z wybitnej żeglarskiej rodziny. W 2005 roku wraz z ojcem Franck-Yves Escoffier wygrali regaty Transat Jaques Vabre, a jego brat wygrał klasę Rhum Multi w ostatnim wyścigu Route du Rhum. 42-letni francuski żeglarz sternik startuje w załogowym wyścigu oceanicznym dookoła świata po raz trzeci. Był członkiem załogi zwycięskiego Dongfeng Race Team w Volvo Ocean Race 2017-18. Zajął także trzecie miejsce z tym samym zespołem w edycji 2014-15. Oprócz dwóch miejsc na podium w VOR, w 2012 roku był członkiem 14-osobowej załogi Loicka Peyrona na pokładzie maxi-trimarana Banque Populaire V, który zdobył Jules Verne Trophy za najszybsze okrążenie ziemi w rejsie non stop. Escoffier startował także w wyścigu samotnych żeglarzy Vendee Globe, ale po zatonięciu jachtu na południe od Przylądka Dobrej Nadziei uratował go po dramatycznej akcji ratunkowej Jean Le Cama… Escoffier pierwotnie planował swoją kampanię w Vendée Globe 2024, ale kiedy jego partner handlowy – francuska firma produkująca produkty budowlane PRB – została zakupiona przez szwajcarską międzynarodową organizację Holcim, pojawiła się możliwość dodania Ocean Race do harmonogramu Projektu. Holcim był już zaangażowany w promowanie swojego przesłania dotyczącego zrównoważonego rozwoju na całym świecie i sfinansował Circular Explorer – katamaran zasilany całkowicie energią słoneczną na Filipinach, zaprojektowany do odzyskiwania i recyklingu plastiku z oceanów i rzek na całym świecie. Firma szybko dostrzegła potencjał partnerstwa PRB z Escoffier. PRB ma 30-letnie doświadczenie i wiele sukcesów w żeglarstwie i regatach oceanicznych. „Nazwaliśmy nasz projekt żeglarski GO Circular. To idealnie pasuje do dwóch dużych wyścigów, w których będę startował w ciągu najbliższych trzech lat: The Ocean Race i Vendée Globe – oba dookoła świata” – powiedział Escoffier.

Jacht klasy IMOCA „Holcim – PRB”, w niebiesko-zielonych barwach GO CIRCULAR, został pierwotnie zamówiony i częściowo zbudowany na potrzeby amerykańskiego projektu regatowego, który ostatecznie nie doszedł do skutku. PRB kupiło jacht zaprojektowany przez Guillaume’a Verdiera ze stoczni Carrington Boats w Anglii i przetransportowało ją przez kanał La Manche do bazy francuskiego zespołu w Lorient w celu ukończenia budowy. Escoffier wykorzystał szansę zastosowania własnej wiedzy w zakresie inżynierii kompozytów – zgromadzonej podczas studiów na uniwersytecie w Quebecu w Kanadzie i w Maryland w USA – w skomplikowanym oceanicznym jachcie regatowym. Nadzorował 4,8-metrową modyfikację dziobu, aby jacht mógł łatwiej żeglować z wiatrem na wzburzonym morzu. Brał czynny udział w pracach podczas instalacji osprzętu jachtu oraz systemów hydraulicznych i elektronicznych. Jak powiedział po zakończeniu budowy – „Lubię znać i rozumieć łódź, na której pływam. Myślę, że jesteś lepszym żeglarzem, jeśli jesteś dobrym inżynierem i rozumiesz, jak zbudowana jest łódź. Nie tylko pod względem niezawodności – ale także pod względem możliwości nautycznych: np. kąt natarcia folii, dlaczego wybraliśmy odpowiedni promień lub dokładne położenie folii”.

26 lutego flota Ocean Race wyruszy na trzeci etap długości 12 750 mil z Kapsztadu do Itajai w Brazylii.

Wyniki drugiego etapu
1. Team Holcim-PRB, 17d 19 g 00m 09s
2. Biotherm , 17d 19g 16min 54s
3. 11th Hour Racing Team, 17d 19 g 25min 40s
4. Team Malizia , 17d 21g 06min 49s
5. GUYOT environnement – Team Europa, 17d 22g 46min 27s

Harmonogram startów etapów wyścigu Ocean Race 2022-23:

Alicante, Hiszpania – Start 1. etapu: 15 stycznia 2023
Cabo Verde – ETA: 22 stycznia; Start 2. etapu: 25 stycznia
Kapsztad, RPA – ETA: 9 lutego; Start 3. etapu: 26 lub 27 lutego (do ustalenia)
Itajaí, Brazylia – ETA: 1 kwietnia; Start 4. etapu: 23 kwietnia
Newport, RI, USA – ETA: 10 maja; Start 5. etapu: 21 maja
Aarhus, Dania – ETA: 30 maja; Start 6. etapu: 8 czerwca
Kilonia, Niemcy (przelot) – 9 czerwca
Haga, Holandia – ETA: 11 czerwca; Start 7. etapu: 15 czerwca
Genua, Włochy – Wielki Finał – ETA: 25 czerwca 2023;
Finałowy wyścig portowy: 1 lipca 2023 r

Harmonogram serii wyścigów w portowych 2022-23

Alicante, Hiszpania – 8 stycznia
Kapsztad, RPA – 24 lutego
Itajaí, Brazylia – 21 kwietnia
Newport, Rhode Island, Stany Zjednoczone – 20 maja
Aarhus, Dania – 4 czerwca
Haga, Holandia – 13/14 czerwca
Genua, Włochy – 1 lipca