Rolex Sydney Hobart Yacht Race 2021

W ubiegłym roku Rolex Sydney Hobart Yacht Race odwołano ostatecznie na tydzień przed rozpoczęciem. Na przeszkodzie stanęła bardzo skomplikowana sytuacja pandemii COVID-19. W tym roku przygotowania do regat i całe wydarzenie odbywało się w ostrym reżimie ograniczeń pandemicznych. Organizatorzy wyścigu z Cruising Yacht Club of Australia zrobili wszystko, aby 76. edycja odbyła się zgodnie z planem.

Tekst Waldemar Heflich
zdjęcia mat. pras. Rolex

23 grudnia, na 72 godziny przed startem, 928 żeglarzy z 93 zgłoszonych jachtów, przeszło testy PCR na COVID-19. Po ogłoszeniu wyników  okazało się, że dwa jachty wycofały się z wyścigu. Volvo Open 70 Jima Cooneya „Willow” oraz „Infiniti 46R” Maverick 49, którego właścicielem jest Quentin Stewart. Cooney poinformował, że podjął decyzje o wycofaniu się z wyścigu, ponieważ trzech członków jego załogi miało pozytywny test na COVID-19. Stewart nie zgłosił żadnych przypadków COVID, ale powiedział CYCA, że wycofuje się, ponieważ nie chciał ryzykować… Jacht „Willow” Jima Cooneya klasy VO70 miał być jednym z faworytów w walce o główne trofeum Tattersall Cup i jednym z najszybszych jachtów w stawce. Po sprzedaży słynnego 100-stopowego „Comanche”, rekordzisty trasy z 2017 roku, Jim Cooney i Samantha Grant mieli startować w wyścigu na pokładzie byłego „Maserati”, teraz przemianowanym na „Willow”, na cześć australijskiej firmy technologicznej Cooney’a. To bardzo znany jacht klasy Volvo Open 70 konstrukcji Juana Kouyoumdjiana. Zwycięzca regat Volvo Ocean Race pod nazwą „Ericsson 3” skiper Torben Greal. W 2015 roku jako „Maserati” ze skiperem Giovanni Soldinim był czwarty w czasie rzeczywistym i 22 w klasyfikacji generalnej. W 2016 zajął szóste miejsce w czasie rzeczywistym i siódme w klasyfikacji generalnej. W 2019 roku wyczarterowanym został polskim żeglarzom i dowodzony przez Jacka Siwka był 12 w czasie rzeczywistym i 73 w klasyfikacji generalnej.

Niestety pandemia COVID-19 i związane z nią problemy oraz restrykcje, spowodowały, że na starcie tegorocznego wyścigu nie było wielu doskonałych jachtów z Europy, Stanów Zjednoczonych i Azji. Nie zbrakło natomiast najlepszych łódek regatowych z Antypodów. Dla tamtejszych żeglarzy jest to najważniejszy wyścig żeglarski i wielkie święto sportu. Na starcie stanął zdobywca głównej nagrody Tattersall Cup w 2017 i 2019 roku „Ichi Ban” Matta Allena. Ten 52-stopowy jacht skonstruowany przez Marcelino Botina, dwukrotnie okazał się najszybszy w czasie skorygowanym. O zwycięstwo w czasie rzeczywistym i zdobycie Line Honours oraz John H. Illingworth Challenge Cup walczyć miały 100-stopowe maxi: „Black Jack” Reichel/Pugh 100 Petera Harburga, skiper Mark Bradford, to ex. „Alfa Romeo 2” Nevilla Crichtona, ex. “Esimit Europa 2” Igora Simcica. „SHK Scallywag” Dovell 100 Seng Huang Lee, skiper David Witt, ex. “Ragamuffin” Syda Fishera. „LawConnect”, Juan-K 100 Christiana Becka skipper Christian Beck, sailing master -Tony Mutter i Chris Nicholson, to dawny Infotrack i ex. “Speedboat” ex. “Rambler” i ex. “Perpetual Loyal”.  W tegorocznej stawce zabrakło niestety najbardziej utytułowanej łódki w historii wyścigu, „Wild Oats XI” skiper Mark Richards, należącej do Oatley Family. Po raz pierwszy na trasie żeglarskiego klasyka rywalizować miały załogi dwuosobowe.

W tym roku obchodziliśmy 20-lecie startu pierwszego jachtu z polskimi żeglarzami na pokładzie. Był to debiut na jachcie „Łódka Bols” skiper Gordon Kay

z międzynarodową załogą w 2001 roku. Po trzynastu latach przerwy w 2014 roku wystartowały dwa jachty „Katharsis” kpt. Mariusz Koper i „Selma Expeditions” kpt. Piotr Kuźniar. W 2017 Przemek Tarnacki i załoga Ocean Challenge Yacht Club popłynęli na jachcie „Weddell”. Niestety w 2018 przedsięwzięcie Yacht Clubu Sopot zakończyło się niepowodzeniem, ponieważ ich wyczarterowany jacht nie miał odpowiednich dokumentów. W 2019 polska załoga dowodzona przez Jacka Siwka popłynęła na „Maserati” VO70. Polacy żeglowali także jako członkowie załóg innych łódek. Od dwóch lat do startu gotowi są ponownie Przemek Tarnacki i reprezentacja Ocean Challenge Yacht Club. Niestety – „W tym roku, podobnie jak w zeszłym, ze względu na skomplikowaną sytuację pandemiczną i logistyczną w Australii, powzięliśmy decyzję, aby odroczyć nasz start o kolejny rok. Dla każdego żeglarza to wydarzenie, na które czeka się całe życie, więc jesteśmy cierpliwi. Wspomnienia z naszego Sydney – Hobart w roku 2017 są wciąż żywe i myślami często wracamy do magii jaka im towarzyszy” – poinformował Przemek Tarnacki.

Wyścig wystartował tradycyjnie o godzinie 13.00 w Drugi Dzień Świąt Bożego Narodzenia. Jak zwykle na wodach zatoki Sydney byliśmy świadkami wielkiego żeglarskiego spektaklu. Flota 88 jachtów doskonale prezentowała się przed wielotysięczną widownią, zgromadzoną na statkach i na brzegu. Transmisja telewizyjna pokazywana była w dziesiątkach krajów na całym świecie i dostępna w Internecie. Tuż po starcie, jeszcze przed wyjściem z zatoki, kłopoty z przednim żaglem miał „SHK Scallywag”. Jachty od początku mierzyły się z silnym południowym wiatrem.

Po 7 godzinach wyścigu zgodnie z przewidywaniami ton walce nadawały największe jachty. Liderem był „LawConnect”, Juan-K 100 Christiana Becka skipper Christian Beck, a za nim żeglował „Black Jack” Reichel/Pugh 100 Petera Harburga, skiper Mark Bradford i „SHK Scallywag” Dovell 100 Seng Huang Lee, skiper David Witt. W czasie skorygowanym prowadził „Whisper” JV 62 Davida Griffitha. Kilka godzin po starcie, gdy wiał południowy wiatr z szybkością 25-30 węzłów, trzy jachty uległy awarii i wycofały się z wyścigu – „Moneypenny”, „Blink” i „Mako”. Ten pierwszy należący do Seana Langmana, to szybki jacht typu Reichel/Pugh 69, po zerwaniu sztagu musiał wycofać się z regat. Był jednym z kandydatów do zwycięstwa w czasie skorygowanym i zdobycia głównej nagrody wyścigu Pucharu Tattersall.

Po 17 godzinach i 38 minutach wyścigu liderem był „Black Jack”, drugi żeglował LawConnect”, a na trzecim miejscu „SHK Scallywag”, który nie mógł odrobić straconego dystansu po awarii i kłopotach z przednim żaglem. W czasie skorygowanym w grupie IRC 0 prowadzi „Alive”. To jacht typu Reichel Pugh 66. Zwycięzca w czasie skorygowanym i zdobywca Tattersall Cup w 2018 roku. Warunki panujące na trasie wyścigu jednoznacznie mówiły, że o poprawieniu rekordu trasy nie mogło mowy być, bo tegoroczne warunki na morzu były wyjątkowo trudne! Zdobywca głównej nagrody Tattersall Cup w 2017 i 2019 roku „Ichi Ban” Matta Allena żeglował na 10 miejscu w stawce. Ten 52-stopowy jacht skonstruowany przez Marcelino Botina, dwukrotnie okazał się najszybszy w czasie skorygowanym. O zwycięstwo w czasie rzeczywistym i zdobycie Line Honours oraz John H. Illingworth Challenge Cup walczyły trzy 100-stopowe maxi. Na czwartym miejscu żeglował cały czas „Stefan Racing”. Jacht ten został kupiony pod koniec ubiegłego roku przez konsorcjum AUS 80 Pty Ltd, kierowane przez weterana 27 startów w wyścigu Sydney-Hobart, Granta „Wharo” Wharingtona. Współwłaścicielami jachtu są Paul Heyes, Adrian Seiffert i Doug Sallis, nosi on nazwę „Stefan Racing”, a sponsorem jest Stefan Ackerie, właściciel znanej w latach siedemdziesiątych sieci salonów fryzjerskich. To jacht typu Botin 80, który pod nazwą „Beau Geste” był piąty na linii mety w wyścigu Rolex Sydney Hobart w 2017 roku i także piąty w 2016 oraz 2013 roku. To łódka zbudowana z włókien węglowych z uchylnym kilem i daggarboardami. Został zoptymalizowany pod kątem zasad i reguł grupy IRC. Jednak Wharington stwierdził, że to spowolniło jacht, więc wrócili do większych żagli i balastu wodnego. W 2003 roku Wharington wygrał regaty S2H w czasie rzeczywistym na 100-stopowym jachcie „Skandia”.

Po 1 dniu 7 godzinach i 20 minutach liderem wyścigu był „LawConnect”, drugi płynął „Black Jack”, a trzeci „SHK Scallywag”. Na czwartym miejscu od wielu godzin żeglował „Stefan Racing” Botin 80. W czasie skorygowanym w grupie IRC 0 liderem został „Ichi Ban” Botin 52 Matta Allena. To była bardzo trudna noc dla wszystkich załóg biorących udział w wyścigu. Jachty nadal żeglowały pod silny południowy wiatr. Stawka zmniejszyła się do 52 jachtów. Wśród tych, którzy wycofali się z regat był jeden z głównych faworytów do zwycięstwa w czasie skorygowanym. „Alive”, to jacht typu Reichel Pugh 66. Zdobywca Tattersall Cup w 2018 roku. Jacht Phillipa Turnera miał wielkie szanse, aby wygrać drugi raz z rzędu słynne regaty w 2019 roku, niestety zajął czwarte miejsce. Przed wyścigiem w 2018 roku, „Alive” zajął drugie miejsce w wyścigu przez Pacyfik z San Francisco do Honolulu na Hawajach – Transpac Race.

Po 1 dniu 17 godzinach i 30 minutach wyścigu, liderem został „Black Jack” – Reichel/Pugh 100 Petera Harburga, skiper Mark Bradford. Lider miał do mety 175 mil. W stawce wyścigu nadal pozostawały 52 jachty w tym 10 z załogami dwuosobowymi. Na drugim miejscu żeglował „LawConnect” – Juan-K 100 Christiana Becka. Trzeci nadal był „SHK Scallywag” – Dovell 100 Seng Huang Lee, skiper David Witt. Na czwartym miejscu, tuż za prowadzącymi 100-stopowymi maxi, żeglował „Stefan Racing” Botin 80 Granta Wharingtona. W czasie skorygowanym w grupie IRC 0 liderem ponownie został „Whisper” JV 62 Davida Griffitha. Dwukrotny zdobywca Tattersall Cup „Ichi Ban” Botin 52 Matta Allena był na ósmym miejscu w klasyfikacji generalnej. 

Po 2 dniach i 8 godzinach wyścigu liderem nadal pozostawał „Black Jack” – Reichel/Pugh 100 Petera Harburga, skiper Mark Bradford, który wyprzedzał „LawConnect” – Juan-K 100 Christiana Becka, skiper Christian Beck, zaledwie o 9 mil. Oba jachty były około 50 mil przed metą w Hobart. Na finiszu miały zdecydowanie słabszy wiatr niż ten, który towarzyszył im w Cieśninie Bassa. Jego szybkość jednak rosła z każdą godziną i była to dobra informacja dla mniejszych jachtów, które były na trasie. Szczególnie dla 50-60 stopowych walczących o zwycięstwo w czasie skorygowanym i główną nagrodę regat Tattersall Cup. Na trzecim miejscu żeglował „SHK Scallywag” – Dovell 100 Seng Huang Lee, skiper David Witt i miał do mety ok. 60 mil. Na czwartym miejscu, tuż za prowadzącymi 100-stopowymi maxi, żeglował „Stefan Racing” Botin 80 Granta Wharingtona i do Hobart pozostało mu ok. 100 mil. W czasie skorygowanym w grupie IRC 0 liderem był „Ichi Ban” Botin 52 Matta Allena. Tuż za nim żeglowały „Celestial” i „Quest”.

Pierwszy na mecie 628 milowego wyścigu finiszował i zdobył Line Honours oraz Puchar Johna H. Illingwortha „Black Jack” Reichel/Pugh 100 Petera Harburga, który pokonał trasę w czasie 2 dni 12 godzin 37 minut 17 sekund. Drugi był „LawConnect” Juan-K 100 Christiana Becka w 2 dni 15 godzin 11 minut 44 sekundy, a trzeci „SHK Scallywag” Dovell 100 Seng Huang Lee w 2 dni 15 godzin 30 minut 52 sekundy. Czwarty dopłynął „Stefan Racing” Botin 80 Granta Wharingtona, który ukończył wyścig w czasie 3 dni 2 godziny 20 minut 47 sekund. Po raz pierwszy w historii wyścigu rywalizowała grupa jachtów z dwuosobowymi załogami. Najszybszy okazał się „Sidewinder” Roba Gougha i Johna Saula, który pokonał trasę w czasie 4 dni, 7 godzin i 12 minut i zdobył Rolex Sydney Hobart Race 2-Handed Line Honours. „Sidewinder”, to znany jacht regatowy ex. „Jasmine Flyer”, który z powodzeniem ścigał się w Europie i na Karaibach w takich wyścigach jak Normandy Channel Race, RORC Caribbean i Global Ocean Race. Na drugim miejscu w czasie 4 dni, 14 godzin i 1 minuta do mety dopłynął „Disco Trooper_Contender Sailcloth” J/99 Julesa Halla i Jana „Clogsa” Scholtena. Dzięki temu ta załoga wygrała w czasie skorygowanym i pozostałych grupach: IRC, ORCi i PHS.  

TP52 „Ichi Ban” Matta Allena został zwycięzcą Rolex Sydney Hobart Yacht Race w czasie skorygowanym. Zrobił to po raz trzeci i po raz kolejny jego nazwa wygrawerowana została na Tattersall Cup, tak jak w latach 2017 i 2019. „Ichi Ban” dołączył tym samym do wspaniałych poprzedników, którzy także wygrywali trzykrotnie – „Freya” (Trygve i Magnus Halvorsen) zwycięzca klasyfikacji generalnej w 1963, 1964 i 1965 roku oraz „Love & War” (Peter Kurts, a następnie Simon Kurts) 1974, 1978 i 2006 roku. „Ichi Ban” stoczył bardzo zacięty pojedynek z „Celestial” J/V TP52 Sama Haynesa, który przekroczył linie mety jedynie 3 minuty wcześniej! Matt Allen wygrał jednak regaty, bo na jego korzyść rozpatrzono protest złożony na „Celestial”, który żeglował na końcowym odcinku trasy z wyłączonym telefonem bezpieczeństwa. Jego załoga została ukarana, 40 minutową karą czasową, za nieprzestrzeganie zasad bezpieczeństwa zawartych w Instrukcji Żeglugi. Jak wszystkim wiadomo przepisy dotyczące bezpieczeństwa są bardzo skrupulatnie przestrzegane przez Komisje Regatową i organizatorów regat. To pokłosie tragicznej lekcji jaką wszyscy odebrali w czasie tragicznego wyścigu w 1998 roku, kiedy to sześciu żeglarzy straciło życie i kilka jachtów zatonęło.

Na starcie tegorocznego wyścigu stanęło ostatecznie 88 jachtów. Po niezwykle trudnym wyścigu, w którym większość dystansu pokonywana była przy silnym południowym wietrze i wzburzonym morzu, do mety dotarło tylko 50 jachtów, w tym 10 z dwuosobowymi załogami. Regaty Rolex S2H należą do najtrudniejszych na świecie klasyków. Choć trasa ma zaledwie 628 mil, to żegluga po niespokojnym akwenie Morza Tasmana i Cieśniny Bassa powoduje, że nie wszystkim udaje się dopłynąć do mety. Po tragicznych wydarzeniach w 1998 roku, organizatorzy niezwykle skrupulatnie sprawdzają stan techniczny jachtów i poziom wyszkolenia oraz umiejętności załóg. Oto statystka ostatnich lat – jachty, które dotarły do mety i jachty, które zrezygnowały z wyścigu:

2010 – 69/18    
2011 – 76/12
2012 – 71/5
2013 – 84/10
2014 – 103/14
2015 – 77/31
2016 – 83/5
2017 – 96/6
2018 – 79/7
2019 – 154/4
2020 – 50/38

Zdobywcy Tattersall Cup i Line Honours
2010 – Secrett Men’s Business 3.5 – RP51 / Wild Oats XI – Reichel/Pugh100
2011 – Loki – RP 63 / Investec Loyal – Greg Elliott100
2012 – Wild Oats XI / Wild Oats XI – Reichel/Pugh100
2013 – Victoire – Cookson 50 / Wild Oats XI – Reichel/Pugh100
2014 – Wild Rose – Farr 43 / Wild Oats XI – Reichel/Pugh100
2015 – Balance – Farr TP52 / Comanche – SuperMaxi100 VerdierYD&VPLP
2016 – Giacomo – VO70 / Perpetual LOYAL – Juan-K 100
2017 – Ichi Ban – Botin 52 / LDV Comanche – SuperMaxi100 VerdierYD&VPLP
2018 – Alive – RP 66 / Wild Oats XI – Reichel/Pugh100
2019 – Ichi Ban – Botin 52 / Comanche – SuperMaxi100 VerdierYD&VPLP
2021 – Ichi Ban – Botin 52 / „Black Jack” Reichel/Pugh 100